Ξημέρωσε η νύχτα.
Και βράδιασε στο δάσος η του Θεου η αιώνια ανατολή.
οι μαχαιριές νοπες απο τους κατοικους του πόνου...
το αίμα νοπό ακόμα απο τις πληγές των τυφλών μαχητών του φθόνου προς τον Αδελφο τους.
ως ζωμππι ζωντανά οι αθανατοι καταραμενοι αγαπησαν την δόξα του Αδι της σκλαβιας τους.
αυτοι που για βασιλεα τους εχουν την κολαση για αγάπη στην καρδια
Ο βασιλιάς του δάσους καρφωσε το σπαθί του στο χώμα.
Η Αλήθεια του Θεου ακούστηκε στον κάτω κόσμο της νύχτας της γης.
και το μήνυμα απο τον Ουρανό εδώθει.
¨την Αγαπη αν με Αγαπη δεν αφήσεις ακόμα και να σου την σταυρώσουν...ποτε δεν θα Αναστηθεί.
***
Άναβε η φωτιά .... οι βασιλιάς Άνεμος μαζί με τις νεραϊδές τα ξωτικά και τα στιχια του δασους... ως που άκουσαν τα ταμ ταμ των τυμπάνων του δασους......το μήνυμα ...
Ο Βασιλιας του δάσους γύρισε απο την μάχη.....
ολοι Πανηγύριζαν και χαίρονταν....
και τρέξανε να τον προυπαντησουν...
μα η χαρά τους πάγωσε όταν τον είδαν ...
καμένες απο την φωτια οι σαρκες του.
το Αιμα νωπό απο τις μαχαιριές των νεκρών απο Ανθρωπιά....θνητών ψυχών...
ρώτησε ο Ανεμος τι εγινε βασιλια μου.....ποιοι σου το κανανε αυτό?
Η πληγομένη Αγαπη τους Ανεμε μου.....
Ο φόβος τους ....ο νεκρος εαυτος τους..
ο Νεκρος Απο Χριστο.
Και πίρε την μαγκούρα του ο Βασιλιάς....ζώστηκε με το ασκί του ανέμου φίλου του βασιλιά..και έγινε άνεμος και χάθηκε....μέσα στου νεραιδένιου δάσους τα κλαδιά....
αφηνωντας την σιωπη να εξηγεί....αυτα που τα λόγια του βασιλιά δεν αρκούσαν για τους νεκρους απο Χριστο του κατου κόσμου .
..
